Przed zadaniem zakupu wyłączników nadprądowych stają najczęściej fachowcy – profesjonalni elektrycy i montażyści projektujący lub realizujący daną instalację elektryczną. Wybór wyłącznika naprądowego nie jest zadaniem dowolnym i wynika z warunków pracy panujących w danym układzie oraz innych właściwości całej instalacji. Głównym powodem, dla którego stosuje się wyłączniki nadprądowe, jest zapobieganie wystąpieniu różnego typu sytuacjom szkodliwym – jak choćby uszkodzeniom w obrębie obwodu elektrycznego, które mógłby wywołać prąd o niewłaściwych parametrach. Poniżej wgryzamy się w specyfikację wyłączników nadprądowych oraz podpowiadamy jakie kategorie tych produktów warto wybrać, w zależności od potrzeb i warunków pracy sieci.
Wyłączniki nadprądowe – dla bezpieczeństwa całego układu
Wyłączniki działają w sposób automatyczny. Ich głównym zadaniem jest wyłączanie się w sytuacji wystąpienia przeciążeń lub zwarć w danej sieci. Dzięki temu chronią przed dalszymi usterkami i awariami, które mogłyby się rozwinąć na ich skutek. Wyłączniki nadprądowe można podzielić na kilka grup produktów, w zależności od warunków, w których dochodzi do wyzwolenia nadprądowego. Głównym kryterium różnicującym wyłączniki jest rodzaj prądu, którego obecność inicjuje ich działanie.
Wyróżnia się pod tym względem kilka grup oznaczonych dużymi literami. Pierwszą tworzą wyłączniki A, o bardzo dużym stopniu wrażliwości, z których korzysta się stosunkowo rzadko. Ich konstrukcja sprzyja wyzwalaniu przy prądzie 2-3 -krotnie przekraczającym prąd znamionowy.
Wyłączniki typu B są przeznaczone do wyzwalania w sytuacji 3-5 -krotnego przekroczenia prądu znamionowego. Znajdują zastosowanie przede wszystkim w domowych instalacjach elektrycznych, a także w budynkach o charakterze komercyjnym. Nadają się do pracy z niskimi napięciami, w których potencjalne przetężenia miałyby niską wartość.
Wyłączniki nadprądowe C są przeznaczone do wyzwalania przy wartościach przekraczających 5-10 -krotnie prąd znamionowy. Są to wyłączniki wybierane do najbardziej zaawansowanych układów – obsługujących budynki o charakterze przemysłowym i komercyjnym. Stosuje się je także w niewielkich rozmiarów urządzeniach – silnikach, transformatorach, a także przy wybranych systemach oświetlenia.
Warto też wspomnieć o najmniej czułych wyłącznikach nadprądowych typu D, wyzwalających się przy prądach 10-20 -krotnie przekraczając wartość znamionową. Niekiedy też stosuje się wyłączniki K, popularne w konstrukcji silników, a także wyłączniki typu Z, przeznaczone do pracy w układach wysoce wrażliwych.
Najważniejsze parametry wyłączników nadprądowych
Wybierając wyłącznik, warto zwrócić uwagę na takie jego parametry techniczne jak obciążalność prądowa, charakterystyka wyzwalania, zdolność łączenia czy liczba biegunów. Oprócz nich ważna jest również trwałość danego wyłącznika, informująca o maksymalnej dopuszczalnej liczbie cykli. Wyłączniki nadprądowe są zazwyczaj zaprojektowane w sposób umożliwiający ich dwukrotną obsługę.
Po zakończeniu montażu wyłącznika przeprowadza się zazwyczaj jego test. W jego trakcie wykorzystuje się przenośne woltomierze, a cały proces przeprowadza fachowiec. Warto też podkreślić, że w wyborze woltomierza mniejszą rolę odgrywa marka lub producent, niż kompatybilność danego modelu z warunkami pracy sieci.
